همان بطباط است که نر و ماده دارد و نر آن از ماده نیرومندتر است .
خاصیت :قبوضیت دارد اما قسمت آبی در آن زیاد است و چون سیلان مواد را منع می نماید ، خشکاننده است .از خونریزی جلوگیری می کند .
ورم و جوش :ضماد آن در علاج التهابات زیر پوست و باد سرخ و مورچگی و آماس زخم بسیار مفید است .
زخم :در مداوای زخم های تازه بسیار مؤثر است .
سر :افشره اش کرم گوش را می کشد و چرک و ریم گوش را می خشکاند .
سینه :آبش از خون برآوردن جلوگیری می کند .
اندام های غذا :ضمادش التهاب معده را از بین می برد و معده را به حالت اعتدال باز می آورد .خونریزی زهدان را بند می آورد و زخم روده را شفا می دهد .

شیره گیاهی است که آن را شنگ می نامند و شیره نامبرده سرد و قبض است .
مزاج :سرد و خشک

هویج معروف است و قوی ترین دارو در هویج ، تخم هویج بیابانی می باشد .
مزاج :گرم و تر است .
زخم و قرحه :تخم و برگ آن را بکوبند و بر زخم خوره زده بگذارند مفید است .
اندام های سینه :داروی سینه پهلو و سرفه مزمن است .
اندام های غذا :دیر هضم است و مربایش زود هضم تر و داروی استسقا است .
اندام های دفعی :تخم آن و به ویژه تخم هویج بیابانی و همچنین برگ هویج بیابانی در ادرار دادن قوی و شهوت انگیز است .
تخم هویج بیابانی برای رفع درد شکم و روده مفید است .
بذر هویج کاشتنی نیز شهوت انگیز و از آن بادآورتر است .
ریشه هویج بیابانی (شقاقل )از هویج کاشتنی شهوت انگیزتر است و ادرار حیض و بول می کند و در این مسئله خوردن و برداشتن آن مفید است .
تخم و ریشه هویج در باردار شدن زن کمک می کند .

آویشن درختچه
  ای کوتاه و  پر شاخه  است.  شاخه  های علفی آن پوشیده از  برگ  هایی  در
قسمت  فوقانی ساقه است.  گل های سفید ریز آن به طور  چتری  و منفرد  می
رویند. میوه آن فندق  چهار  قسمتی است.  گیاه  آویشن گیاهی است علفی با
ساقه  های کرکدار  و سفید از خانواده نعناع (Lamiasceae) که سرشاخه  های گل
 دار  و برگ، آن قابل استفاده  می باشد.
 
 
●  موارد استفاده  دم کرده  آن به هضم غذا  کمک می نماید و ضد سرفه  و خلط آور است  و در  برونشیت، سیاه  سرفه  و التهاب دستگاه تنفس فوقانی استفاده می گردد.
 
 
●  آثار  فارماکولوژیک اثر  ضد سرفه
 و خلط آور و ضد اسپاسم این  گیاه  در مطالعات  بر روی حیوانات از عمده 
ترین  آثار  آن بوده  اند.  ضد عفونی کننده، هاضم غذا،  ضد سرفه، ضدبو، ضد
تشنج، غذا.جوشانده این گیاه در درمان پیچش  روده  و اسهال  موثر  است.
 
 
آویشن
 عامل  تصفیه کننده خوبی  بوده  و در  درمان بی خوابی و  امراض جهاز  هاضمه
 مفید  است.  اگر ۵ تا ۱۰ گرم اویشن را در یک لیتر آبجوش دم کرده  و با 
کمی عسل  به بیماران  مبتلا به تنگی  نفس و کلیه  و مثانه  و درد مفاصل و 
سیاتیک موثر واقع  خواهد شد. آویشن ضد تشنج وضد صرع  و ضد  نفخ هم است  و
برای تقویت بینایی  و معده مفید است.
 
برای  جلوگیری  از ریزش  مو
 ۲۰ گرم اویشن را در یک لیتر آب جوشانده  آن را هرچند روز یک بار  به سر
بمالید.  ضمنا  در خوردن اویشن نباید زیاده روی کرد  زیرا  باعث  بروز 
آلبومین  در ادرار می شود.  مواد  موثره آویشن باغی  خلط آور  بوده  و برای
 معالجه  سرفه  مورد  استفاده  قرار  می گیرد. از تنتور و  عصاره های الکلی
 پیکررویشی  این گیاه برای  معالجه سرفه، گلودرد، برونشیت  و آسم استفاده 
فراوان می شود.
 
 
● مقدار مصرف  ۱۱- ۴ گرم به صورت دم کرده  ۳ بار در روز
 
●
منع مصرف و  عوارض جانبی از مصرف  روغن  فرار  آویشن به صورت  خوراکی باید
خود داری کرد و فقط به صورت استعمال  خارجی کاربرد دارد و  علایم مسمومیت 
با این گیاه و  با روغن  فرار  آن تهوع، استفراغ، درد معده، سرگیجی  و در 
نهایت تشنج، اغما  و کلاپس  قلبی  تنفسی است.

        خاکشیر گیاهی است علفی یک ساله یا دو ساله که ارتفاع ساقه آن تا
 یک متر نیز می‌رسد ، قسمت پایین گیاه کرک‌دار و بالای آن بدون کرک است.
تخم این گیاه که همان خاکشیر است ریز و کمی دراز و معمولا به دو رنگ
وجود دارد یکی از آنها قرمز که دارای طعم کمی تلخ است و دیگری به رنگ قرمز
تیره است.خاکشیر
یا خاکشی دارای برگ‌هایی
با بریدگی زیاد و گل‌های زرد روشن از تیره شب‌بو است. از نظر تنوع دو نوع
دارد؛ یکی تلخ که دانه‌های آن ریز و رنگ‌هایش مایل به سرخی است و گونه دیگر شیرین
که دانه‌های آن بزرگ‌تر بوده و رنگش سرخ تیره می‌باشد. هر دو نوع گیاه یاد شده در
اغلب نواحی ایران مخصوصاً دامنه‌های جبال البرز و در بیابان‌ها رشد می‌کند.

خواص کلی و درمانی

1-زخم‌ها و جراحات را التیام می‌بخشد

2-در
رفع اسهال روده و خونی و از بین بردن ترشحات زنانه و آب آوردن نسوج می‌توان
استفاده کرد.


3-دانه‌های خاکشیر اندکی ضدعفونی کننده، ضد کرم و تب بر هستند.


4-ملین و خنک کننده با آب سرد است.


5-بذر آن بر میزان شهوت و میل جنسی می‌افزاید و اشتها را باز می‌کند.


6-تنظیم کننده دستگاه گوارشی بوده و ابتلاء معده را به بیماری‌ها مرتفع می‌سازد.


7-خوردن آن سبب نیکویی رنگ و رخسار می‌گردد. در این صورت خاکشیر را با دو برابر
وزن آن، شکر مخلوط کنید و تا ده روز بخورید.


8-گرفتگی ادرار را برطرف می‌سازد و فربه‌کننده است.


9-دل مالش و دل ضعفه را از بین می‌برد.


10-برای رفع بیماری‌های نقرس، ورم گوش و دستگاه تناسلی مفید است.


11-برای اسهال ساده کودکان شیرخوار اثر دارد.


12-به عنوان خنک کننده در امراض حصبه و آبله تجویز شده است.


13-اگر با شیر تازه خورده شود، بدن را چاق می‌کند.


14-خاکشیر را بکوبید، شب موقع خوابیدن، کف پا تا مچ را با آن ضماد نمایید،
در تسکین و بهبود فشار خون اثر دارد.


15-روی ور‌م‌های سخت و سرطانی، پستان، چشم، نقرس و ورم گوش، ضماد نمایید.


16-از دانه‌های خاکشیر به عنوان پادزهر به نحو زیر می‌توان استفاده کرد؛

پنج گرم دانه را شسته و با گلاب یا آب خالص آن قدر بجوشانید تا شکفته شود و بعد آن
را نیم‌گرم به مسموم بخورانید. به این صورت، قی آورده و ایجاد تهوع می‌نماید و این
عمل را چند مرتبه تکرار کنید تا قی بند آید.


17-بزرگسالان معمولاً دانه خاکشیر را پس از پاک کردن و شستن کامل به مقدار
10 تا 20 گرم در آب خیسانده، صبح ناشتا با آب و عسل مخلوط و برای چند روز متوالی
می‌نوشند.


18-برای رفع اسهال ساده کودکان شیرخوار می‌توان مقدار یک قاشق غذاخوری خاکشی
پاک کرده را در ظرفی ریخته بر روی آتش ملایم به هم بزنند تا خاکشی بو داده شود و
سپس کمی آب و عسل به آن افزوده هر نیم ساعت یک قاشق چای خوری از آن را به کودک
بخورانند.


خاکشیر دارای تعدادی اسید چرب مانند اسید لینوئیک،‌اسید لینولنیک، اسید اولئیک،‌اسید پالمتیک و اسید استئاریک است.
ضمنا در خاکشیر اسانس روغن فراری وجود دارد که دارای مواد بنزیل و ایزوسیانات است.
دامنه انتشار این گیاه اغلب نواحی کشور مخصوصا مناطق شمال و رشته کوه‌های البرز است.


این گیاه را به صورت خیس کرده استفاده می‌کنند و در موارد جراحات و
تب‌های زیاد بسیار موثر است و همچنین بو داده آن اسهال‌های سخت را درمان
می‌کند.
خاکشیر التهاب کلیه را برطرف می‌کند و برای از بین بردن کهیر و التهابات پوستی مفید است.
خاکشیر تب‌بر و ادرارآور است و از دیگر خواص این گیاه می‌توان به درمان سرخک و مخملک اشاره کرد.
این گیاه نیز برای رفع گرفتگی صدا مفید است و از گل‌ها و برگ‌های آن می‌توان برای رفع بیماری ناشی از کمبود ویتامین C استفاده کرد.
برای برطرف کردن جوش‌های صورت که به علت خوردن چربی و شیرینی زیاد ایجاد
 می‌شود باید جوشانده یک قاشق ترنجبین را با دو قاشق غذاخوری خاکشیر مخلوط
کرد و هر روز صبح ناشتا به مدت دو هفته خورد تا جوش‌ها از بین بروند.
بعضی از افراد هنگامی که خاکشیر می‌‌خورند ، ممکن است سردرد بگیرند. این افراد باید خاکشیر را با کتیرا بخورند.

    این گیاه معطر تب
بر است و بُخور آن به رفع زکام کمک می کند، پس در زمان سرماخوردگی به کمک
شما می آید. این گیاه را علف هزار برگ هم می نامند. این گیاه معطر دارای
اسانس، اینولین و کمی تانن است و در کشورهای اروپایی به عنوان دارو برای
قطع تب استفاده می شود.


    - این گیاه بطور
خاص تب بُر است. ضماد آن جهت درد سینه مفید است. بُخور و جوشانده آن برای
درمان زکام مفید است، پس در زمان سرماخوردگی بسیار مفید است.

    - ادرار را زیاد می کند، در نتیجه برای سنگ های کلیه مفید است.

    - باد شکن است.

    - ماساژ دادن محل درد با روغن بومادران یا گذاشتن سوخته آن بر روی محل زخم ، موجب تسکین درد و جلوگیری از خونریزی می شود.

    - در قدیم ضماد
بومادران یعنی برگ های تازه آن را که با روغن ترمس ( باقلای مصری ) مخلوط
بوده ، بر روی محل کچلی یا روی صورت مردان جوان برای رویش مو قرار می
دادند.

    - جوشانده سرشاخه گلدار آن برای رفع دردهای قاعدگی مفید است.

    - ضماد بومادران برای درد سینه و انواع سردرد استفاده می شود.

    نام لاتین این
گیاه برگرفته از نام آشیل، قهرمان افسانه‌ای یونان است. گفته می‌شود در
دوران نبردهای تروآ (حدود ۱۲۰۰ سال قبل از میلاد) از بومادران برای درمان
زخم و جلوگیری از خونریزی و عفونت استفاده می‌شد. ضمناً این گیاه در دورة
ساکسون‌ها برای دفع چشم بد به کار می‌رفت و نیز در مراسم سحر و جادو هم از
آن استفاده می‌شد. نام مرسوم آن یعنی «خون دماغ» کاربرد سنتی بند آورنده
خونریزی آن را بیان می‌کند.

    خواص درمانی بومادران

    گل:

    درمان مشکلات
سیستم تنفسی: ضد حساسیت، قابض مخاط، ضد احتقان، خلط آور، عصاره روغنی (حاصل
 عصاره گیری از گل): ضد التهاب و ضد اسپاسم، مرطوب کننده پوست، پاک کننده
آرایشی، ضد شوره سر، محرک رشد مو، التیام دهنده موضعی ( کاربرد در ساخت
شامپوها )

    برگ:

    محرک انعقاد خون، التیام دهنده زخم و جراحات. جویدن برگ تازة آن برای دندان درد توصیه می‌شود.

    بخش‌های هوایی:

    درمان مشکلات
سیستم گوارشی : آرام بخش دردهای معدی، محرک گوارشی، مقوی معده، ضد نفخ،
ملین، صفرا آور، برطرف کننده بی اشتهایی، رفع کننده بواسیر، درمان مشکلات
سیستم ادراری- تناسلی : ضد عفونی کننده مجاری ادراری، ادرار آور، قاعده
آور، منظم کننده قاعدگی، کاهش دهنده خونروی ماهیانه و کاهش درد، درمان
مشکلات سیستم قلبی-عروقی: تونیک خونی، محرک گردش خون، شل کننده عروق محیطی،
 کاهنده پر فشاری خون، ضد ترومبوز مغزی و شریانی، تقویت کننده رگ‌های
واریسی، معرق و تب بر، ضد ویروس، ضد باکتری، ضد کرم، پشه کش، حشره کش،
شستشو دهنده و ضد عفونی کننده، درمان اگزما و سایر مشکلات پوستی، ضد درد و
مسکن

    ترکیب با گیاهان دارویی دیگر

    بذر کرفس: افزایش دفع اسید اوریک و درمان نقرس

    آقطی و نعناع: مفید برای سرماخوردگی و آنفلوآنزا

    زیژفول یا بداغ برفی: درمان فشار خون بالا

    افشرهٔ دم اسب و بارهنگ نیزه‌ای: درمان شکنندگی مویرگ‌ها

    سپرک و دم شیر : درمان PMS و قاعدگی دردناک

گیاهی است که بیشتر مردم آن را می شناسند .
مزاج :گرم و خشک است .
خاصیت :گدازنده و قطع کننده است .
آرایش :زگیل ها را از بین می برد .
ورم و جوش :ضمادش با سرکه داروی ورم های بلغمی است .
مفاصل :خوردن آن در علاج ناتوانی پی ها خوب است .ضمادش با قاوت و آب انگور کهنه علاج عرق النساء می باشد .نوشیدنش درد انتهای دنده ها را از بین می برد
چشم :اگر آویشم را با غذا همراه کنند قوت چشم را نگه می دارد و کم سویی را از بین می برد .
سینه :سینه وشش را می پالاید و علاج خون بر آوردن است .
آب پزآن مسکن درد انتهای دنده هاست بشرطی که با عسل باشد و بلیسند . از قوت خشکنده ای که دارد خون برآوردن را باز می دارد .
اندام های غذا :در هضم کمک است .شربت آن سوء هاضمه را از بین می برد .کسانی که بسیار کم اشتها هستند به اشتها می آیند .
اندام های دفعی :بول و حیض را راه می اندازد .کرم را بیرون می راند